زیستشناسی مولکولی، مطالعهٔ زیستشناسی در سطح مولکولی است. این حوزه دارای وجوه مشترکی با زیستشناسی، شیمی، و به طور خاص، با علم ژنتیک و بیوشیمی است. بحث عمده در زیستشناسی مولکولی استنباط برهمکنش بین سیستمهای درون سلولی، من جمله، برهمکنشهای RNA، ،DNA، و
ارتباط با دیگر علوم زیستیِ در سطح مولکولی
اگرچه، محققین در این حوزه از تکنیکهای ذاتاٌ مختص به زیستشناسی مولکولی بهـره میبرند، امروزه، این تکنیکها را بطور روزافزونی با روشها وطرحهای علوم ژنتیک و بیوشیمی ترکیب مینمایند. از آنجا که هیچ مرز تعریفشده و مشخصی بین این مباحث وجود ندارد، آنچه که در ادامه میآید، تنها یک دیدگاه ازمیان الگوهای قابل تصور برای ارتباط بین مباحث فوق است.
- بیوشیمی مطالعهٔ مواد شیمیائی و فرایندهای حیاتی است که در موجودات زنده رخ میدهد. تمرکز تحقیقات بیوشیمیدانها بر نقش، عملکرد، و ساختار است.
ارتباط این علم باداروسازی وشیمی الی به گونه ای گسترده است.
روشهای آزمایشگاهی مورد استفاده در زیستشناسی مولکولی
- همتاسازی مولکولی
- (دیانای پلاسمیدی و یا اولیگونوکلئوتید)
- الکتروفورز
- (تکثیر دیانای - پیسیآر)
- تست لوسیفراز
- روش لکه شرقی